Υπάρχουν πολλές βιογραφίες του Κόρτσακ. Όλο και συχνότερα δημοσιεύονται κάποιες που έχουν στο επίκεντρό τους ορισμένες πλευρές του έργου του και προορίζονται περισσότερο για ένα ειδικό ακροατήριο.
Το βιβλίο της Edith Biewend κυκλοφόρησε το 1974 και ήταν η πρώτη βιογραφία που διάβασα. Ήταν έντονη η εντύπωση που μου προκάλεσε, επειδή η συγγραφέας άλλαξε την ηρωική εικόνα που είχα φτιάξει με βάση όσα θεωρούσα ότι αποτελούν αυτονόητα χαρακτηριστικά κάθε ήρωα. Δεν διαπίστωσα να μην ίσχυε κάτι από αυτά γνώριζα μέχρι τότε και τον έκαναν ήρωά μου, αλλά ο Κόρτσακ, αυτός που περιέγραφε με αγάπη και θαυμασμό η Biewend, ήταν και κάτι άλλο. Γενικά είδα έναν άνθρωπο με αδυναμίες, που δεν φανταζόμουν ότι μπορεί να έχει ένας άνθρωπος ο οποίος επέλεξε συνειδητά να ζήσει όλη του τη ζωή με τέτοιο τρόπο, ώστε η επιλογή της αυτοθυσίας στο τέλος να θεωρείται σχεδόν αυτονόητη.
Με τα χρόνια, κατέληξα ότι αυτή η βιογραφία είναι η πιο κατάλληλη για την πρώτη γνωριμία με τον Κόρτσακ. Ταιριάζει στη δική του λογική, αφού για εκείνον οι αφηγήσεις είναι καλές και χρήσιμες, όταν οδηγούν σε προβληματισμό και περισυλλογή.

Γιώργος Τσιάκαλος